charissa
een van mijn teksten
Jun 21, 2007
Zoveel dingen blijven onbeantwoord.
Hoelang gaat dit nog duren?
Weet iemand een antwoord.
Ik zie het niet meer zitten.
Ik wil niet meer.
Elke dag maar doen alsof.
Op die manier doe ik niemand zeer.
Maar dan komt de avond.
Alleen op me kamer.
Ben ik mezelf weer.
En komt de pijn weer samen.
Komen de tranen weer richting me ogen.
Ik wil ze niet laten vallen.
En richt me blik naar boven.
Ik zie de sterren in de duisternis.
Denk aan de dingen die ik zo erg mis.
Sla me ogen dicht,voel de tranen glijden.
De pijn heeft weer gewonnen.
Ik zal weer moeten lijden.
open me ogen,en staar weer naar de duisternis.
Ik zie mezelf,als in de spiegel.
En vraag me af wie dat meisje is.
voor ik het besef is dat meisje weg.
De pijn die ik voel,is te zwaar geworden.
Zak neer op de grond,en voel de wonden bloeden.
Denk ik aan morgen.
Weer een dag.
Dat ik ervoor moet zorgen,dat mensen zien dat ik lach.
Dat ik gelukkig ben, en van het leven hou.
Sterk in me schoenen sta,en aan me toekomst bouw.
Zodat niemand ziet.
Hoe het is.
Als de deuren zijn gesloten.
En het licht weer uit is.
Share
Post comment
Like
